Kafirin şiiri Müslüman’dı
Şiir nüzulünden evvel İslam’ın İslam’dı
Şairi peygamberi hakir gören, bedbaht insandı
Eyvah ki, yazdığından nasipsiz kaldı
Okuyanlar inandı..,
Abdullah İbni Mesut gibi
Kabe’nin kapısında durup, Ebu Leheb’e karşı
İri kıyım bir seda ile Vahyi, “Errahman’ı” okuyacaksın
Bu neye benzer?...........................................,
Sen., O orta şiddetli rüzgarda, savrulan cüssenle
Kudurmuş bir ejderhanın sinirine dokunacaksın
Zorbanın darbelerinden incindikçe, küfrün.,
Gözlerinden acizliğini okuyacaksın
Ya selam sana., Ey şanlı Sahabi
Şimdi ben diyorum ki..,
Bu gün gelsen aramıza, sen o
Resul-i Zişan efendimizin gönlünde
Uhutlaşmış, aziz, pak devasa cüssenle
Allah bilirya.., Maznun ekabire
Şu zalim asrın efendilerine
“Veladiyâtı” okuyacaksın
Ve..,
Öyle sanıyorum ki, Peygamber soracak;
.., kim dedikçe ben diye sen çıkıp haykıracaksın
Sen yine., Sen, Sa’d İbn-i Ebi Vakkas gibi
Resulullaha kalkan vazifesi görecek ve
Resul-i kiramdan, ihtiram göreceksin
Garip dinin garip ümmeti..,
Vatan namus diye diye, İ’lay-ı Kelimetullah uğruna
Kim küfrün sadrına dokunacak? Diye sorulduğunda
Sen hain bir kurşunla vurulacak, şehit olacaksın
Adın çağrılacak salâ ile minarelerden
Ve arşı alaya uğurlanacaksın...